Yetişkinlerin öğrenmeye karşı tutumlarında en önemli etmenlerden birisi, onların alışkanlıklarını ve huylarını değiştirmeye yatkın olup olmadıklarıdır. Yapılan bir araştırmadan elde edilen sonuçlara göre; yetişkinlerin sürekli olarak tek bir tutum içinde olmadıkları, öğrenecekleri konunun niteliğine göre değişmeye hazır olup, gerektiğinde değerlerini değiştirebilmektedirler. “Katılımcıların izleyici, eğitmenin aktarıcı” olduğu klasik eğitimlerin; olağan ve tekdüzeliği, çoğunlukla eğitmenin donanımı ve enerjisi ile alakalı olup, izleyicilerin ilgi ve alakalarının ise zorunluluktan öte, isteğe bağlı olması ile eğitimin etkinliği artırılabilmektedir. Ancak günümüzde klasik eğitimin yerini uygulamalı veya interaktif yöntemler almaya başlamıştır. Katılımcı klasik eğitim şeklinde eğitimde eğitmeni izlemek ve dinlemek yerine, interaktif ve uygulamalı eğitimlerde, yaşam deneyimlerinden de, yola çıkarak aktarılması istenen amacı deneyimleme fırsatı bulmaktadır. İşletmelerin sıklıkla talep ettiği; iletişim, takım kurma, konsantrasyon, iş güvenliği kültürü vb. konularında; çeşitli oyunlar, doğaçlama, rol oynama tekniklerini kullanan yaratıcı drama metodu ile eğitimler tercih edilmeye başlanmıştır. Yaratıcı drama, “yaşayarak öğrenme”dir. Kısıtlı sayıda katılımcı ile gerçekleştirilen bu öğrenme metodu; kendiliğindenliğe, “şimdi ve burada” ilkesine, -mış gibi yapmaya dayalı olup, “grup etkinliği”dir. Uyum, empati, iletişim, takım kurma, planlama, sorumluluk alma, sözlü/sözsüz iletişim vb. gibi konular yaratıcı dramanın doğal kazanımlarıdır.